- ambiguum
- ambĭgŭus, a, um, adj. [ambigo], going about, hither and thither.I.Lit.:II.
per ambiguum favorem gratiam victoris spectare,
i. e. in that they show equal friendliness to both sides, Liv. 21, 52:ambiguus Proteus,
who sometimes takes one form, sometimes another, changeable, Ov. M. 2, 9:ambiguus fuerit, modo vir, modo femina, Scython,
id. ib. 4, 280:Inque virum soliti vultus mutare ferinos Ambigui prosecta lupi,
they sometimes assume the form of a wolf and sometimes that of a man, id. ib. 7, 271:promisit Ambiguam Salamina, h. l. = alteram,
a second Salamis, Hor. C. 1, 7, 29. —Transf.A.Uncertain, doubtful (syn.: dubius, incertus): ambiguum est quod in ambas agi partes animo potest. Hujusmodi apud Graecos amphibola dicuntur, Paul. ex Fest. p. 17 Müll.:B.quidquid incerti mihi in animo prius aut ambiguom fuit, Nunc liquet, nunc defaecatum est,
Plaut. Ps. 2, 4, 69: etiam si dudum fuerat ambiguom hoc mihi, * Ter. Hec. 4, 4, 26:difficile et ambiguum,
Vulg. Deut. 17, 8:haud ambiguus rex, i. e. sine dubio rex futurus,
Liv. 40, 8.— Subst.: ambĭgŭum, i, n., doubt, uncertainty:in ambiguo est,
Plaut. Trin. 2, 4, 193:in ambiguo relinquere,
Lucr. 4, 1133: non habui ambiguum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11:servet in ambiguo Juppiter,
Hor. Ep. 1, 16, 28:non sane alias magis in ambiguo Britannia fuit,
Tac. Agr. 5.—Also in acc. absol. in the Gr. manner: Ambiguum Clymene precibus Phaëthontis an irā Mota magis, it being uncertain whether, etc., Ov. M. 1, 765 (so, incertum, Tac. Agr. 7:dubium,
id. A. 1, 5 ).—Of discourse, obscure, dark, ambiguous:C.scriptum,
Cic. Top. 25:verba ambigua distinximus,
id. Or. 29, 102:oracula,
id. Div. 2, 56:responsa,
Suet. Tib. 24:divinatio,
Vulg. Ezech. 12, 24.— Subst.: ambĭgŭum, i, n., an obscure, dark saying:ambiguorum complura sunt genera,
Cic. de Or. 2, 26, 111; 2, 61, 250; Auct. ad Her. 1, 6; 1, 12 al.:voces,
Verg. A. 2, 98.—Trop., uncertain, wavering; not to be relied on, untrustworthy. —So of moral conduct:► In Tac.esse ambiguā fide,
Liv. 6, 2:puer acris ingenii sed ambigui,
Plin. Ep. 4, 2:femina bonis atque honestis moribus, non ambiguā pudicitiā,
Gell. 3, 16:per ambiguas vias,
Ov. H. 10, 62:domum timet ambiguam Tyriosque bilinguis,
Verg. A 1, 661.—Of fortune, changing, fluctuating: ambiguarum rerum sciens, Tac. A. 1, 64.with gen.:ambiguus imperandi,
irresolute, Tac. A. 1, 7:pudoris ac metus,
wavering between shame and fear, id. ib. 2, 40:futuri,
id. H. 3, 43.— Adv.: ambĭguē, doubtfully, ambiguously, Cic. de Or. 2, 26; id. N. D. 1, 31; Aur. Vict. 35:pugnare,
with doubtful success, Tac. A. 2, 21 al.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.